วุ่นรักนางสาวหัดร้าย

ฝากนิยายเรื่องใหม่ของ JD-I ด้วยนะคะทุกคน ^^

“ลองชุดนี้สิครับน้องเชย พี่ว่าสวยนะ” บอกพร้อมส่งยิ้ม

อบเชยมองแล้วน้ำตาจะไหล เธอเดินวนอยู่หลายรอบ ในร้านนี้ไม่มีชุดที่มันปกปิดอะไรมิดชิดสักอย่าง แถมราคายังแพงลิบลิ่วไม่สมปริมาณผ้าที่ใช้เลย

รอยยิ้มอย่างพยายามมั่นใจส่งไปให้ชายหนุ่ม เจ้าของรอยยิ้มรับเอาไม้แขวนแล้วเดินเข้าไปในห้องลองเสื้อ มองตัวเองในกระจกวนไปวนมาหลายรอบ ถ้าเดินออกไปอีตาพี่พฤกษ์จะมองเธออย่างไรนะ พิศมองผิวพรรณตัวเองในกระจกก็ไม่มีตรงไหนบกพร่อง แต่เธอไม่ได้อยากให้เขามองนี่นา

“น้องเชยคะ เรียบร้อยดีไหมคะ”

เสียงเรียกทำเอาคนในห้องสะดุ้งโหยง ...เรียบร้อยกับผีน่ะสิ โป๊ออกขนาดนี้

“ค่ะพี่พฤกษ์”

“ออกมาดูหน่อยได้ไหม” พฤกษ์อมยิ้ม ดูซิยายตัวเล็กจะเปรี้ยวเข็ดฟันได้แค่ไหน

“ได้สิคะ” หญิงสาวตอบพร้อมยิ้มกว้างๆ กับกระจก สร้างความฮึกเหิมให้ตัวเอง คิดเสียว่าเป็นชุดเต้นลีลาศก็แล้วกัน

...สวยเป็นบ้า... พฤกษ์เห็นแล้วต้องลอบกลืนน้ำลาย รูปทรงองเอวแม่คุณล่อเสือล่อตะเข้ชะมัด หน้าอกหน้าใจก็ไม่ได้ใหญ่โต ทำไมแค่แหวกลึกลงไปนิดมันถึงดูเซ็กซี่อย่างนี้วะ ขืนให้ใส่ไอ้ชุดเว้าๆ แหว่งๆ บ้านี่ออกไปข้างนอกเขาคงไม่เป็นอันทำอะไร จะว่าหวงก็นิดนึงล่ะน่า ในเมื่อเขาหมายตาแม่สาวน้อยคนนี้ไว้แล้ว จะให้ใครมาเที่ยวมองของที่ควรมีแค่เขาได้มองได้ยังไง แต่ที่มากกว่าคงเป็นเขาที่ต้องเอาแต่มองแม่สาวผิวน้ำผึ้งจนไม่วางตาแน่

“ไม่สวยหรือคะ” อบเชยแกล้งหมุนตัวช้าๆ รอบหนึ่งแล้วถามตาใส

“สะ สวยสิคะ น้องเชยใส่อะไรก็สวย”

...ไม่ใส่ก็น่าจะสวยเหมือนกัน ...ความคิดอันชั่วช้าของเขาวิ่งเข้ามาในหัวอย่างง่ายดาย